Het was een suggestie van Eric Goens tijdens de opnames van zijn succesvolle tv-programma (VRT) Het Huis. Toen hij hoorde dat de vader van zijn gast, Metejoor (Joris Van Rossem) in een band speelde, vroeg hij de zanger spontaan waarom hij Rasolution niet zou uitnodigen als voorprogramma van zijn concerten in het Sportpaleis (sinds kort officieel Afas Dome, maar die naam laten we nog even links liggen) eind deze week. Goed idee, vond Metejoor, zeker toen Rasolution tot zijn grote verrassing kwam opdagen in de tuin van Het Huis om het programma muzikaal af te sluiten. Enkele dagen na de uitzending half oktober werd het heuglijke nieuws bevestigd: Rasolution wordt het voorprogramma van Metejoor in het Sportpaleis. De enige reggaeband die daar ooit op het podium stond was UB40 tijdens een Night of The Proms, dus dat telt toch niet echt mee.
Roni Geboers: “De eerste keer dat we samenspeelden was in de Ranonkel in Turnhout, waar we beiden in een soort tribute-band zaten om de twintigste verjaardag van het café te vieren, ergens midden jaren ‘90. Sugar Charly (de legendarische Turnhoutse DJ, red.) heeft mij toen in contact gebracht met Koen Van Rossem, bassist, en drummer Frank Verhoeven, die intussen al een kleine halve eeuw samenspelen, eerst in punkgroepen als Empty Head en Saptem Band.”
JJ Records
Mighty Pirates, de voorloper van Rasolution, werd in 1989 opgericht in Leuven, waar Geboers toen woonde. Hij had zichzelf gitaar leren spelen, in eerste instantie rock en blues, zoals alle popmuzikanten in die dagen.
Roni Geboers: “Het heeft me behoorlijk wat moeite gekost om dat eruit te krijgen, en de tsjèk-tjsèk van de reggae te beheersen, maar in JJ Records, de licht legendarische platenwinkel in de Parijsstraat, heeft zich voor mij een nieuwe wereld geopend. Ik ben in de reggae gedoken via de dub en leerde in die periode ook de geneugten van de ganja kennen.”
Roni droomde ervan om samen te werken met Afrikaanse muzikanten, en die vond hij onder een grote groep Ghanezen die recent gearriveerd waren.
Roni Geboers: “Binnen de kortste keren zat heel mijn kot vol Afrikanen. En we zijn begonnen met een groep, Excess 20. We speelden reggae met een Afrikaanse twist. Eén optreden hebben we gedaan, in ISOL (International Student Organisation Leuven). Stampvolle zaal en vanaf de eerste noot begon iedereen te dansen. Yeah, man!”
Saint-Tropez
Op een dag stond Hans Wielockx voor de deur, die de vaste toetsenist van Mighty Pirates is geworden.
Roni Geboers: “Hij studeerde Tropische Bosbouw in Annecy en deed daarvoor een stage in een gebied ten zuiden van Saint-Tropez. De mensen woonden er verspreid in zelfgebouwde barakjes, als een soort commune, met ruilhandel en zo. Elk weekend was het er feest; eten, drinken en smoren à volonté voor iedereen. Hans had geregeld dat we daar konden spelen. Wij met z’n drieën in het busje naar ginder. We zijn er verschillende weken gebleven, en hebben vaak opgetreden. De lichtman van Michel Fugain, de grote Franse popster, had in de buurt een luxueuze villa, met een natuurlijk podium. Ook daar hebben we gespeeld. Om nooit te vergeten, die tijd in Frankrijk. Ik kon soms nauwelijks geloven wat mijn vingers klaarspeelden op de gitaar. Divine inspiration! Yeah, man.”
Roni heeft ginder ook de naam van de band verzonnen, Mighty Pirates.
Roni Geboers: “Piraten zijn outcasts en hun imago doet de mensen toch wat dromen.”
Shashamane
Goed ingespeeld bleef de band naarstig repeteren en algauw verscheen hun naam op de affiche van enkele kleine festivals in de buurt van Leuven. In 1989 zag ook ik Mighty Pirates voor de eerste keer, op de Dageraadplaats in Antwerpen. Ik vond het zeker geen memorabel concert, maar wel heel moedig. Witte muzikanten die reggae speelden, waren toen nog dun gezaaid en je moest het scepticisme verdragen van de veelal nog erg puristische reggaefans.
Tegelijk speelde Geboers in Mudshark, een Turks-Belgische band die in Leuven en omstreken enige faam verwierf. En hij wilde gaan reizen, de Pirates konden wel even wachten.
Roni Geboers: “In 1990 ben ik ben vertrokken met autostop naar Italië, om via Griekenland, Kreta naar Egypte te gaan om daarna heel de oostkust van Afrika af te dweilen. In Soedan op tv gespeeld met het Orchestre Nationale de Omdurman, in Djibouti op een radiostation, en in Ethiopië heb ik uiteraard Shashamane bezocht. In Zimbabwe woonde een vriend van mij, en zijn vriendin kende Busi Ncubi, een bekende en fel gewaardeerde muzikant daar. Zij waren bezig met de opname van de muziek voor een documentaire over aids. We hebben de song samen afgewerkt. Repeteren deden we bij Adam, in the ghetto, met een duimpiano. Twee dagen later zaten we in de geavanceerde Shades-studio, met een indrukwekkend digitaal mengpaneel. Paul Simon had er jamsessies gehouden voor zijn Graceland-tournee. Ik heb nog een cassette van die opname.”
Reggae Sundance
Roni heeft een jaar in Zimbabwe gewoond. Hij speelde in nachtclubs, soms als drummer (“Zeker niet mijn instrument. Mijn basdrum is te zwak!”) en bij Ebony Shake, de groep van de tweelingzus van Busi Ncubi.
Na zijn terugkeer uit Afrika raakte Geboers betrokken bij uiteenlopende muzikale projecten. PC & Zoo bracht vrolijke elektropop, vooral in cafés en jeugdhuizen in de Kempen. Met Watanga (ex-Zap Mama) zette hij nog een reggaeband op, met enkele muzikanten uit Ghana en Sierra Leone speelde hij afroreggae in de groep Cool Runnings. Mighty Pirates werd langzaam maar zeker een vaste waarde in het Vlaamse club -en festivalcircuit, zij het niet altijd in het reggaemilieu.
Roni Geboers: “Wij spelen meestal voor een heel divers publiek, ook Met Rasolution, zelden voor de echte reggaefans.”
De Pirates beleefden hun hoogtepunt op het tweede Reggae Sundance Festival in Eindhoven, in de zomer van 1997.
Roni Geboers: “De muzikanten van Black Uhuru stonden te kijken en vonden het geweldig. Er waren die dag ook mensen van Reggae Geel maar die hebben ons pas tien jaar later gevraagd. Zo lang,
tot 2007, heeft het geduurd voor Mighty Pirates een kans kreeg in eigen streek.”
Rohan Lee, Alain Meloen en vele anderen
Die streek, dat is Balen en omgeving, bij Mol. Roni Geboers woont er sinds enkele decennia in een afgelegen bungalow en leidt er een grotendeels zelfvoorzienend leven, zoals het een echte rastaman betaamt. Want dat is hij natuurlijk, weg van Babylon, met zijn lange, schijnbaar gebeitelde dreadlocks, de vele yeah mans en andere vintage rastataal, nederig maar ook trots als een leeuw. En music is the most high, vanzelfsprekend.
In 1999 verscheen in eigen beheer ‘Enjoy’, het debuutalbum van Mighty Pirates, opgenomen in de studio van Thierry Manokaboka, de drummer van de band, toen nog op zijn zoldertje. Later heeft hij zijn kelder verbouwd tot studio, verschillende Congolese bands hebben er opnames gemaakt. In dezelfde studio maakten ze enkele jaren later
‘Give Thanks’, zonder twijfel een van de beste reggaealbums die ooit in dit land verschenen zijn. We horen verschillende gastmuzikanten (Alain Meloen van Asham op bas, Daan Morris op trombone, Luc van Lieshout op trompet…) en – vocalisten. Over Rohan Lee praat Roni Geboers liever niet. Op zijn zeilboot zijn ze samen de oceaan overgestoken, van Bermuda naar de Azoren. Tien stormen hebben ze toen getrotseerd, maar vrienden voor het leven zijn ze nooit geworden, integendeel. En ze hadden Roni in Jamaica nog wel gewaarschuwd…
Ook Razy ‘Rasta’ Bob zingt drie nummers (mee) op ‘Give Thanks’. Hij maakte vroeger deel uit van Burning Ash, de allereerste Belgische reggaegroep. Met Busi Ncubi had hij eerder al samengewerkt in Zimbabwe. In het koortje van enkele nummers horen we de stem van Ingrid Berghmans, moeder Metejoor en ooit ook backing vocalist van Kloot Per W en andere fameuze Belpopnamen.
Toeren door de Pacific
Roni Geboers: “Ik was in die tijd op tournee met Makoma en kon me minder bezighouden met de mix en de editing dan ik gewild had. Maar de gasten hebben het goed gedaan, en het is een prima plaat geworden.”
Makoma is een (letterlijk) wereldberoemde gospelgroep uit Congo.
Roni Geboers: “No woman no cry, no Jesus no life, zongen ze. Ze vieren deze week toevallig hun 25-jarig bestaan.”
Enkele leden van Makoma (bestaande uit broers, zusters en aangetrouwde familie) zagen Roni toevallig aan het werk in de Matonge-wijk in Brussel met Burning Ash, op het Fête de la Musique.
Roni Geboers: “Een week later kreeg ik telefoon van George Da Silva, de tour manager van Makoma. Ze kwamen net terug van Canada en hij vroeg of ik mee op tournee kon naar Australië, en daarna naar Afrika. De vraag was of ik die Congolese muziek wel kon spelen. Ik had er geen enkele ervaring mee en het is geen simpele muziek. Die gitaren! Ongelooflijk! Magic! Maar als ik de nummers van Rasta Bob kon spelen, kon ik hun nummers ook spelen, zegden ze. No problem! Voor de duidelijkheid: ik speelde ritmegitaar, niet de complexe sologitaren. Ik zegde dat we toch eerst zouden moeten repeteren. Afspraak een week later in Rotterdam, twee dagen repeteren, en op zondag het vliegtuig naar Australië. Maar de week nadien hoorde ik niets. Typisch Afrikaans, dacht ik. Nog een week later: telefoon om één uur ‘s nachts: “Hello Roni, George calling from Australia. Your ticket is ready for tomorrow morning, six ‘o clock. See you after tomorrow!” Meteen vertrokken naar Amsterdam, vandaar naar Sidney, 24 uur vliegen, en daar heb ik de gasten van Makoma voor de eerste keer ontmoet. Ze gaven me een CD-speler en een CD’tje met de nummers, allemaal in het Lingala, die ik heb ingestudeerd op mijn hotelkamer. Na een week speelden we in de Portugese Sports Club in Sidney voor een 500-tal mensen, Ghanezen, Congolezen en een paar locals. Het ging me goed af, ik moest vooral het ritme strak houden. De muziek was een soort wereldversie van K3, met veel meezingmomenten. Nog een week later, daar was op voorhand niks van gezegd, stapten we op het vliegtuig naar de Solomoneilanden. We kregen champagne, stewardessen wilden met ons op de foto, en toen we aankwamen stond er 5000 man op de luchthaven. Makoma stond ginder op de voorpagina van de krant. Papoea-Nieuw-Guinea, Vanuatu, Tonga, Fiji, Samoa, Nieuw-Caledonië… Overal had de groep grote hits gescoord, overal vulden we voetbalstadions. 5000, 10.000, 15.000 mensen…”
Give thanks
Roni Geboers: “Na Australië en de Pacific ging het naar Afrika. Eerst naar Madagaskar, waar we drie maanden gebleven zijn. Er zijn daar verschillende grote steden en we hebben er gespeeld voor het grootste publiek dat ik ooit voor mij heb gehad: 60.000 mensen. Er is daar een prachtige foto gemaakt van mij en die mensenzee. We zijn er wel moeten vertrekken als dieven in de nacht want de organisator was gaan lopen met de centen.”
Angola, Zambia, Kenia, Congo… Overal werd Makoma ontvangen als koningen. Ze logeerden in de chicste hotels en stonden op de affiche met andere Afrikaanse supersterren, in Senegal met Koffi Olomide en Youssou N’dour. Roni mocht vaak één eigen nummer spelen, alleen met zijn gitaar, tijdens de kostuumwissel, van strakke pakken naar T-shirts: ‘Give Thanks’, het titelnummer van het tweede album van Mighty Pirates.
Terwijl hij toerde met Makoma verving Rasta Bob hem bij Mighty Pirates. Voor zover dat nog nodig was.
Roni Geboers: “Op een bepaald moment was het op. Er kwamen geen nieuwe nummers, we repeteerden niet meer, en we woonden ver uit elkaar. Dus zijn we gestopt. Ons laatste concert was het Freedom Festival in Kleine Brogel.”
Rasolution
Maar intussen had hij met Koen Van Rossem en Frank Verhoeven ook al Rasolution opgericht.
Roni Geboers: “Gislain, een cafébaas in Mol, van de Boulevard, wilde onze nieuwe groep een kans geven. Eerst noemden we onszelf Rasplosives, dan Raspectables, en uiteindelijk Rasolution. Naast Koen, Frank en mezelf hebben we Dave Bertels op toetsen en een echte blazerssectie, tevens backing vocals: Dirk ‘Moon’ Reyners op baritonsaxofoon, Robin ‘Brassman’ Crommelinck op tenorsax en Jef Wijnen op trompet. Onze percussionist is Jessie Mpouto, een muzikant pur sang, ook likembe specialist die op vele Europese podia heeft gestaan met Congolese rumbagroepen. De mystic wil dat hij mij destijds in Pointe Noire gezien heeft toen we daar met Makoma passeerden op een soort promotiewagen. Nadien is hij in Mol terechtgekomen, en zo bij ons. We spelen alleen eigen nummers. De enige bekende riddim die we nog spelen is die van ‘Smoking My Ganja’ maar ik heb er een andere tekst bij geschreven, ‘Mary Jane’, en er een ander akkoord in gegooid. De songs ontstaan old school, door samen te jammen.”
Met Koen Van Rossem en Frank Verhoeven speelt Roni Geboers intussen meer dan 25 jaar samen. Het Huis was niet het eerste tv-programma op VRT waar Rasolution mocht opdraven. We zagen de band eerder ook al in De Kemping, het sympathieke programma van die andere ferme Kempenzoon (en in zijn hart ook een rastaman) Tijs Vanneste. En
nu staan ze dus in het Sportpaleis. Ze hebben een extra repetitie ingelast, in de bungalow van Roni Rasta, maar voor de rest treffen ze geen speciale voorbereidingen.
Roni Geboers: “Of we nu in een café staan of in het Sportpaleis, dat maakt voor ons geen verschil. Wij proberen altijd ons beste niveau te halen. Dus ja, we zijn er helemaal klaar voor!”
