Reggae-hattrick met Sister Nancy, The Congos en Don Letts in Théâtre National sluit Festival des Libertés 2025 af!

Netjes om half negen, zoals dat in een theater de gewoonte is, verschijnt Matty van het Bretoense Legal Shot Sound System op het podium, even later gevolgd door Sister Nancy.

Die weet blijkbaar zeer goed waar ze zich bevindt, want ze peilt nog snel even bij het publiek of iemand haar set op Reggae Geel heeft gezien. Wij hebben dat toen geprobeerd, maar gezien hebben wij haar helaas niet want er was geen doorkomen aan in het Dub Forest.

We herkennen meteen nummers als ‘Only Woman DJ With Degree’, ‘Solid’ (waarbij de lyrics worden aangepast naar: “Walking through Brussels with a mic in my hand…”) of ‘Proud Of We’, waarbij elk nummer haast een deel van haar eigen biografie wordt.

Met ‘Armageddon’, uit het net bij Ariwa verschenen gelijknamige album, krijgen we een eerbetoon aan Mad Professor. Het album in kwestie is in Brussel helaas niet verkrijgbaar, wel ‘Rub A Dub Story’, een vier track tellende 12inch die ze dit jaar uitbracht in samenwerking met Legal Shot, en het titelnummer mag dan ook niet in de set ontbreken.

Voor een eerste hoogtepunt zorgt Muma Nancy echter met ‘One Two’. Nog even volgt ganja anthem ‘Smoke The Weed’ en wanneer we daarna kort Tenor Saw’s ‘Ring The Alarm’ over de Stalag riddim horen weten we dat het tijd is voor het iconische ‘Bam Bam’ en dat onze tijd met Sister Nancy er weer bijna opzit.

Wanneer The Congos een half uurtje later aan hun set beginnen is de grote zaal van het Théâtre National nog half leeg. Daar komt spoedig terug verandering in, maar toch kunnen we ons niet van de indruk ontdoen dat een groot deel van het publiek vanavond toch speciaal voor Sister Nancy gekomen is.

Het legendarische Jamaicaanse trio (Kenroy ‘Talash’ Fyffe is er tijdens deze tournee blijkbaar niet bij) zet passend in met ‘Open Up The Gate’. Aan enthousiasme bij deze drie oudere jongeren naar goede gewoonte geen gebrek en ook vocaal zit het goed, maar de Franse backing band laat het af en toe toch echt wel afweten.

We krijgen nog ‘Food For A Rainy Day’, ‘Congoman’ en ‘Ark Of The Covenant’, waarna het trio een eerbetoon aan Lee ‘Scratch’ Perry kracht bij zet door even Omar Perry het podium op te halen, om daarna te vervolgen met ‘La La Bam Bam’.

Met ‘Warning’ krijgen we dan een splinternieuw nummer uit een nog te verschijnen album dat vooralsnog titelloos blijkt. Voor een hoogtepunt in de set zorgen The Congos echter met ‘Ten Million Chariots’ uit hun ‘Swinging Bridge’ album. Ook ‘Revolution’ komt nog uit datzelfde album en hetzelfde geldt voor ‘National Heroes’, een nummer over de bekende Rockfort Rock riddim.

Besluiten doen The Congos naar goede gewoonte met de überklassieker ‘Fisherman’, waarbij vooral Watty Burnett nog even zijn momentje mag pakken. “…the best collie weed in seaport town…” weet u wel.

Hoewel we zeker weer genoten hebben, hebben we zeker al betere Congos-concerten gezien.

Ons persoonlijke hoogtepunt van de avond zal echter de set van de Britse veteraan Don Letts worden, die boven in de aula het feestje en het festival mag afsluiten. In zijn set goochelt Letts voortdurend met genres en tijdsgewrichten.

Wanneer wij aansluiten schalt net een reggaeversie van Led Zeppelin’s ‘Whole Lotta Love’ uit de speakers en later herkennen we ook nog onder andere een reggaeversie van ‘Sweet Dreams’ (Eurythmics), een dubby cut van Chris Isaak’s ‘Wicked Game’, een dancehallversie van Tracy Chapman’s ‘Fast Car’ en een bhangra-mix van Paul Simon’s ‘You Can Call Me Al’.

Letts laat het allemaal in elkaar overvloeien zonder jingles, zonder dubsirenes en zonder dubplates, gewoon uitstekende tunes die voor zichzelf praten.

Als Don Letts rond half een dan ‘Bam Bam’ van Sister Nancy oplegt, is de cirkel voor ons mooi rond en trekken we een streep onder alweer een zeer geslaagde reggae-apotheose van het Festival des Libertés!