Antwerp Reggae Festival bewijst dat het ook zonder grote namen kan

Als wij iets na enen op het terrein arriveren knallen de bassen van Bloodhound Soundsystem al in de tot Dub Corner omgedoopte tent. Samen met Puppa Mighty’s Super Power, Jah Heavy Load en Crucial Alphonso zorgden ze tussen de sets op het hoofdpodium voor vertier en dat werd duidelijk gesmaakt door het publiek op Antwerp Reggae Festival. Inzetten op ska, roots, dub en UK steppers in plaats van dancehall, bleek dus alvast een schot in de roos.

Op het hoofdpodium mag BASBAR rond de klok van tweeën de aftrap geven. Met vocalist Jean Fernand heeft het duo een energieke vocalist in huis die duidelijk niet voor het eerst op een podium staat en ook dubwizard Arky Starch weet natuurlijk waar hij mee bezig is. Toch wil het oog af en toe ook wat en dan oogt zo’n trackshow met twee personen op een veel te groot podium wel wat kaal; een fenomeen dat we ook verder in de programmatie nog opnieuw tegen zullen komen. BASBAR trakteerde ons op uitstekende live-versies van onder andere ‘Start’, ‘Kussengevecht’ en ‘Stuntpiloot’, allemaal nummers uit hun eerder dit jaar verschenen debuut-EP ‘Start’.

Geen voer voor reggaeliefhebbers met een aversie voor de Nederlandse taal, maar dat gold evenzeer voor het repertoire van JustPetah (Peter Keyser), die meteen na BASBAR zijn ding mocht komen doen. Geruggensteund door Jay van High Grade - tevens één van de organisatoren van Antwerp Reggae Festival en dus een man van vele talenten - wisselde de man af tussen Nederlands, Antwerps dialect en Jamaicaans patois en verdwaalde hij ergens tussen rub-a-dub, reggae, schlagers en kinderliedjes waarbij ondergetekende af en toe spontaan aan charmezanger Roland uit De Ideale Wereld moest denken. Wij konden ons in ieder geval niet van de indruk ontdoen dat JustPetah nog wat zijn weg zoekt.

Van een heel andere orde was de set van Wahwahsda. De Antwerpse veteranen combineren nog steeds met evenveel flair het Nederlands en het Engels, en bijgestaan door een driekoppige blazerssectie (saxofonisten Matti Willems en Mitya Jansen en trompettist Sam Joris) en twee uitstekende backingvocalistes (Marijke Blokland en Aude Vercruyce), trakteerden Sput en Wally ons op hits als ‘Prophets’, ‘All For One’, ‘The Road Ahead’ en ‘Dinner For Two’, aangevuld met recenter werk als ‘Life Ain’t Easy’, ‘Hide & See’ of ‘Wake Up’. Wij zagen opnieuw een geroutineerde band die steeds met volle overgave op het podium staat en eigenlijk nooit gaat vervelen.

Tijd om even de innerlijke mens te versterken, en wat ondergetekende betreft is dat toch nog een werkpuntje voor Antwerp Reggae Festival. Drie eetkraampjes is toch echt wat weinig, voor zoetekauwen was er wederom niets voorzien en tegen de avond hoorden we ook links en rechts mensen smachten naar een warm theetje of een stevige koffie.

Hoewel de overgrote meerderheid van het aanwezige publiek waarschijnlijk nog nooit van de Londense zangeres heeft gehoord, weet Shniece McMenamin het publiek in geen tijd voor zich te winnen met een mix van eigen werk (‘Trouble’, ‘Love Me Right’, ‘Take Me As I Am’) en uitstekende reggaebewerkingen van sixties classics als ‘White Rabbit’ (Jefferson Airplane, en in de versie van Shniece ‘Black Rabbit’) en ‘Mercedes Benz’ (Janis Joplin), soulklassieker ‘90% Of Me Is You’ (Gwen McCrae) en Tom Browne’s ‘Funkin’ For Jamaica’. Hier en daar wordt een vergelijking met Hollie Cook gemaakt en aangezien ook Shniece al stevig heeft samengewerkt met Prince Fatty is dat niet onbegrijpelijk. Ons hoogtepunt van de dag is in ieder geval al binnen!

Het vierkoppige Run Come Down, onder leiding van gitarist Sam ‘Chip’ Huelin, zorgt voor de begeleiding en bewijst dat ook vier bleekscheten uit Bristol strakke reggae kunnen neerzetten. Aangezien diezelfde band ook Kiko Bun begeleid verbaast het ons wel enigszins dat we ruim een uur op die volgende act moeten wachten. Maar ook de dubliefhebbers moeten natuurlijk aan hun trekken komen.

Eco-anthem ‘Pollution & Plastic’ wordt live voorzien van een heerlijke dub-outro, maar voor een echt hoogtepunt in zijn set zorgt Kiko met rootsy ‘Hard Time Special’. Het door Alborosie geproduceerde ‘Shy Man’ doet ons dan weer aan de sound van Black Uhuru denken en we ontwaren zelfs een flard van de iconische Kunta Kinte riddim. Hierna verdwijnt Kiko even van het podium, maar er blijkt nog tijd voor een encore, en die krijgen we in de vorm van bisnummers ‘Bad Boy Tenor’ en het autobiografische ‘Where I’m From’.

Als wij het goed begrepen hadden, stond Brother Culture aanvankelijk geprogrammeerd in de Dub Corner, maar zijn set werd blijkbaar last minute verplaatst naar het hoofdpodium, waar hij, voor de gelegenheid geruggensteund door Wimmeke Flapstaart van Jah Heavy Load, zijn ding mag komen doen. We herkennen nummers als ‘Critical’, ‘Jah Well’ en ‘Jah Ina Mi Heart’, maar drum & bass producties als ‘The Control’ hadden voor ondergetekende dan weer niet gehoeven. Ook hier overviel ons trouwens opnieuw het gevoel dat we dit liever op sound gezien hadden.

Wij hadden nog een trein te halen en op de tonen van ‘Rocking Ship’ van Joe Yorke en de Mexicaanse Pakito OG (of was het Spray Cortess?) deed Alpha Steppa ons uitgeleide.

Antwerp Reggae Festival bewees met deze eigenzinnige affiche ook zonder een headliner als Johnny Osbourne te kunnen en u weet dat wij dergelijke initiatieven alleen maar een warm hart toedragen. Laat die derde editie maar komen!

Foto’s: © Peter Verwimp