Alexandre Grondeau schrijft postuum eerbetoon aan 'Tonton David, Le Prince Des Débrouillards'

In ‘Tonton David, Le Prince Des Débrouillards’ schetst schrijver, journalist en oprichter van Reggae.fr, Alexandre Grondeau, het levensverhaal van een jonge Réunionse artiest. Tonton David (Ray David Grammont) kende begin jaren negentig een indrukwekkende opmars, groeide uit tot de stem van een hele generatie en speelde een belangrijke rol in de popularisering van reggae bij onze zuiderburen.

David, afkomstig van de straat en met een verleden in de gevangenis, groeide dankzij zijn vlotte babbel en het succes van de single ‘Peuples Du Monde’ (1990) en zijn debuutalbum ‘Le Blues Des Racailles’ (1991) uit tot dé stem van de jongeren uit de banlieues. Met thema’s als armoede, werkloosheid, de opkomst van minderheden en politiegeweld - onderwerpen aansneed die perfect pasten bij de tijdsgeest - raakte zijn muziek vaak een gevoelige snaar. 

Zijn uitgesproken maatschappelijke betrokkenheid bleef niet onopgemerkt en bracht hem geregeld op televisie, waar hij openhartig sprak over de problemen van zijn generatie. “Tonton David est le premier artiste rasta à apparaître sur le petit écran. Il y avait peu de personnalités noires mises en avant, à cette époque.” aldus Grondeau. 

Na zijn eerste successen vroeg Thierry Lhermitte hem om mee te werken aan de soundtrack van de film ‘Un Indien Dans La Ville’, waarvoor David de grootste hit uit zijn carrière afleverde: ‘Chacun Sa Route’. De film werd een succes, de single verkocht meer dan 350.000 exemplaren en zorgde voor zijn definitieve doorbraak bij het brede Franse publiek.

Na een decennium van successen met hits als ‘Sûr Et Certain’, ‘Ma Number One’ en ‘Il Marche Seul’, daalde zijn populariteit. De digitale revolutie trof de muziekindustrie en Franse reggae verkocht vanaf dat moment heel wat minder goed. Toen de artiest daarbovenop ook nog met fiscale problemen kampte, liet zijn platenlabel hem vallen. 

Het is verleidelijk de zanger hier als het slachtoffer van een kille muziekindustrie te beschouwen, die hem de rug toekeerde zodra hij niet meer rendeerde. Maar rekening houdend met Davids inzet en positivisme, biedt de auteur het volgende perspectief: “La probabilité, pour qu’un jeune qui a connu la rue, la drogue, la misère, devienne une star de la musique et du petit écran, était proche de zéro. Tonton David l’a fait. C’est sa destinée qui est une anomalie.”

Tonton David verhuisde met zijn gezin naar de Moselle en werkte daar gedurende meer dan 15 jaar aan een nieuw album, ‘Un job Ou Un Biz’, een project dat hij nooit volledig wist af te ronden. In 2020 stond een tournee gepland, maar de COVID-19 pandemie en de daarmee gepaard gaande lockdowns gooiden roet in het eten. David kreeg de kans niet om zijn comeback te maken. In februari 2021 overleed hij onverwachts aan een beroerte op het perron van het station van Metz.

Hoewel zijn familie in 2021 aankondigde dat het album ‘Un Job Ou Un Biz’ begin 2022 zou verschijnen, werd de release vanwege juridische complicaties uitgesteld. In januari 2024 deed de familie een oproep aan fans om foto’s en video’s van Tonton David te delen ter ondersteuning van het project. Dit suggereert dat er nog steeds gewerkt wordt aan de afronding van het album, maar een officiële releasedatum werd niet bekendgemaakt.

Wie nieuwsgierig is naar het bewogen leven van een van de meest oprechte stemmen uit de Franse reggaewereld, kan niet anders dan deze biografie lezen. Het boek is meer dan alleen het portret van een bijzondere artiest. Het vertelt daarnaast ook Davids strijd en die van zijn generatie, wat op zich een boeiend stukje Franse reggaegeschiedenis oplevert. Een eerlijke, warme en tegelijk kritische terugblik op een artiest die, ondanks alles, zijn eigen weg bleef volgen:  “Dites-leur que chacun sa route, chacun son chemin, chacun son rêve, chacun son destin…”

’Tonton David, Le Prince Des Débrouillards’ is verschenen bij La Lune Sur Le Toit en telt 256 pagina’s.