Pat Flashman (Patrick De Bruyn): "Een cocktail van old-school reggae gemixt in een moderne roestvrije beker met de smaken die ik op m'n pad tegen kom!"

Kort voor het heengaan van King Flashman werd een interview, voorzien naar aanleiding van de release van ‘All Time Pressure’ met reggaeveteraan Triston Palma op vocalen, afgelast. De recente digitale release van de EP ‘Throbbing Dub’, leek ons het geschikte moment om de draad weer op te pikken. 

Hoe zou je je reggaeparcours sinds de jaren zeventig in het kort omschrijven?
Pat Flashman: “In de jaren zeventig begon ik als bassist in punk/new wave band Syntax Error. Ik heb me daarna in reggae verdiept met als eerste reggaeband Outer Square waarvan de groepsnaam met een knipoog geïnspireerd was op Inner Circle. Bij gebrek aan geschikte reggaedrummers ben ik dan maar zelf gaan drummen. In de jaren tachtig drumde ik voor de King Flashman’s Live Reggae Band en later, tot half de jaren negentig, bij Crucial Crew. Nadat ik op de fiets door een auto werd aangereden hield ik daar een half verlamde voet aan over en moest ik noodgedwongen stoppen met drummen. Ik heb daarna in mijn homestudio nog een tijdje samengewerkt met bassist en veteraan Ralph Van Lierde aka.  Poppa Grassie en de afgelopen jaren enkele nummers uitgebracht met Wim ‘Radix’ Verbruggen op drums.”

Dit alles brengt ons bij Pat Flashman’s reggae anno 2025. Hoe zou je die in één zin samenvatten?
Pat Flashman: “Een cocktail van old school reggae gemixt in een moderne roestvrije beker met de smaken die ik op m’n pad tegen kom!”

Eind jaren zeventig zette je met Phil (aka. Ras Feel of King Flashman, red.) de eerste Belgische soundsystem op poten. Zelf ben ik altijd al nieuwsgierig geweest naar het allereerste nummer dat op een Belgische sound werd gedraaid? Daarnaast schieten soundsystems de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond, hoe ziet een veteran selector die evolutie?  
Pat Flashman: “Voor zover ik het me herinner was de eerste plaat op de sound ‘African Dub’ van Joe Gibbs… Zelf volg ik het soundsystem gebeuren niet meer van naderbij, maar dat die in populariteit toeneemt is alvast positief.”

Tegenwoordig experimenteer je op muzikaal vlak met AI. Kan je even toelichten hoe dit in zijn werk gaat en wat voor jou de eventuele meerwaarde is? 
Pat Flashman: “AI is voor mij net als het bespelen van een nieuw instrument. Zoals de eerste synthesizers, drumpads, samplers, loops enzovoort dat destijds waren. Als je niet over een live band beschikt en je ervoor gekozen hebt je studio te vereenvoudigen tot een ruimte van zo’n twee vierkante meter is dit ideaal. Je bent volledig vrij in waar en wanneer je eigen muziek wil creëren, hier thuis of in m’n camper in Zweden. Hoe gaat dit met AI in z’n werk? Zo een beetje als een broodmachine of een keukenrobot. Je kiest zelf de ingrediënten en bepaalt hoelang alles moet kneden en bakken. Je beschrijft aan AI wat je in gedachte hebt qua bassline, keybords en daarna volgt het soms lange proces van luisteren naar het resultaat en aangeven wat je anders wil. Kneden en kleuren tot je tevreden genoeg bent voor een eindmix met je eigen soundvoorkeur.”

Via je Facebook-pagina maakte ik voor het eerst kennis met een aantal Zweedse reggaeartiesten en zelf produceerde je verleden jaar nog het nummer ‘Från Belgien Till Sverige’. Vanwaar die interesse voor reggae uit het hoge noorden?
Pat Flashman: “Na het overlijden van m’n beide ouders ben ik gaan opzoeken waar ik zoal vandaan kwam. Via m’n grootmoeder, Anna Rutgerson, die afkomstig was uit Zweden, ben ik daar terechtgekomen. Sindsdien trekken wij jaarlijks naar Zweden. Ik ontdekte daar lokale reggaebands en was meteen onder de indruk van de professionaliteit van de muzikanten. Dit is deels te verklaren door de hoge subsidies waarover de culturele sector in Zweden kan beschikken. Aangaande reggae zet men daar vooral de muziek op de eerste plaats en niet zozeer het cannabisgebruik zoals ik hier in België meermaals ervaarde; mijns inziens de reden waardoor reggae hier van in het begin meer naar de sektehoek verdrongen werd.”

Zijn er recentere producties die je graag nog even onder de aandacht zou willen brengen?
Pat Flashman: “Sommige producties deden het redelijk goed in het buitenland. Volgens de gegevens waarover ik beschik voornamelijk in de Verenigde Staten, Brazilië en Zweden. België eindigt op een zesde plaats, nog voorafgegaan door het Verenigd Koninkrijk en Canada. Nummers die ik zeker onder de aandacht wil brengen zijn ‘Better Ease Up’ met Vernon ‘Maytone’ Buckley, ‘All Time Pressure’ met Triston Palmer, en tenslotte ‘It’s Not Too Late’.”

Naast het muzikale staat reggae eveneens voor een vorm van aanklacht en verzet tegen onrecht en ongelijkheid. Een boodschap die we absoluut moeten blijven uitdragen? 
Pat Flashman: “Helemaal mee eens, verzet tegen alle onrecht en ongelijkheid moet via zoveel mogelijk kanalen aangewakkerd worden, dus ook via de muziek!”

Als afsluiter geven we nog graag een stukje Belgische reggaegeschiedenis mee in de vorm van één van de hommages die Pat naar aanleiding van het overlijden van Ras Feel produceerde…