Chris Blackwell verdient ontegensprekelijk zijn plaats in de muziekgeschiedenis van de 20ste eeuw. Wat zijn specifieke bijdrage aan het reggaegenre betreft, is de voornaamste ongetwijfeld de rol die hij speelde om via de releases van Bob Marley op zijn Island Records label de Jamaicaanse muziek op de wereldkaart te zetten. Dat hij door Peter Tosh en Bunny Wailer tot 'Chris Whiteworst' werd omgedoopt, beduidt dat de muziekmagnaat bij een aantal reggaeartiesten desondanks niet hoog in het vaandel wordt gedragen!
By Ras Mundele
Wie zich in de levensloop en de verwezenlijkingen van Blackwell wil verdiepen, raden we het lezen van zijn in 2022 verschenen autobiografie, ‘The Islander - My Life In Music And Beyond’, aan. In dit boek komt zijn samenwerking met wijlen Lee ‘Scratch’ Perry in verschillende passages aan bod, een collaboratie die niet altijd van een leien dakje verliep. “Our relationship was rocky…”, om het met Blackwells woorden samen te vatten.
De oorzaken voor de stormachtige verhouding tussen beide heren draaiden hoofdzakelijk rond vergoedingen die Scratch eiste voor zijn werk met de Wailers voor deze bij Island tekenden en Blackwells weigering om de nu klassieke Upsetters-albums ‘Roast Fish Collie Weed & Cornbread’ en ‘Return Of The Super Ape’ uit te brengen (hoewel Perry toen bij zijn label onder contract stond).
Nadat Scratch uitgenodigd werd voor de inwijding van Blackwells nieuwe Compass Point studio op de Bahamas, was een voodooceremonie die er werd gehouden om kwade geesten te verjagen de druppel die bij Perry de emmer deed overlopen. Het gebeuren vormde de rechtstreekse aanleiding voor het uitbrengen van ‘Judgement In A Babylon’, een song die later ook bekend raakte als ‘Chris Blackwell Is A Vampire’.
Met de release van deze uiterst controversiële song liet Perry er geen twijfel over bestaan hoezeer hij de man hekelde. In dit nummer beschuldigt hij Blackwell ervan een vampier te zijn (karikaturaal weergegeven op de hoes), een beoefenaar van voodoorituelen en bovendien verantwoordelijk voor de dood van Bob Marley. Als bewijs dat Scratch bij het schrijven van zijn lyrics geen blad voor de mond nam, volgende veelzeggende fragmenten:
This is the truth, nothing but the truth, so help me god. I saw Chris Blackwell in Nassau Bahamas drinking the blood of a fowl in a rum glass… I don’t drink blood, Chris Blackwell is a vampire and I am speaking the truth, through electric fire. Tom Hayes his lawyer is a vampire, his secretary Denise is a witch who claims to be his high priestess. They believe in cult, voodoo and obeah.
He killed Bob Marley, and take away his royalty. He killed Bob Marley, and penalized The Wailers. Chris Blackwell is a vampire sucking the blood of the sufferer…
Blackwell come to Jamaica and want to sign up all the artists because he want to control Jamaican music, then he can take the black man music and promote his white artists.
Hoewel Chris Blackwell via het produceren van de juweeltjes ‘Haile I Hymn’ en ‘Are We A Warrior’, een speciale rol vervulde in Ijahmans carrière, vinden we in zijn autobiografie geen enkele verwijzing naar de samenwerking en/of verhouding tussen beiden.
Het allereerste treffen van Ijahman met de producer volgde na een auditie bij Duke Reid waarna hij doorverwezen werd om Blackwell persoonlijk te ontmoeten: “They liked my voice and put me through to see to Mr. Blackwell. So I went in and I sing a song for him. It was my very first white man I had seen. So I sing my song, as young as I was twelve or thirteen and he said that I have a lickle voice, and one day I will sing but I must go home and practice. I went through the door with that in my blood. I sing for this white man, and he didn’t throw me out, he didn’t put me down. He said my voice is just not ready yet, and I must go and practice.”
Die ervaring zette de jonge zanger ertoe aan zijn zoektocht naar succes verder te zetten nadat hij in 1963 zijn ouders, die naar Engeland waren geëmigreerd, vervoegde. Nadat Blackwell de single ’ Jah Heavy Load’ hoorde, nodigde hij de zanger op zijn Londens kantoor uit: “I came one day in the office sitting down, and I was playing my guitar. In England now they started calling me ‘Ten Strings’ (Ijahman verwijst hier naar een 12-snarige gitaar waarop de eerste kleine E-snaar en de eerste kleine A-snaar zijn verwijderd, een keuze die de artiest maakte berustend op psalmen die naar een 10-snarig instrument verwijzen, red). Blackwell was impressed, and he agreed to pay for production of an album in Jamaica. I laid down the four tracks to be a single and the four tracks end up being an LP, ‘Hail I Hymn’.”
Na het succes van dit eerste album en het daaropvolgende ‘Are We A Warrior’ verwaterde de relatie tussen Ijahman en Island. De breuk die daarop volgde resulteerde in een reeks juridische gevechten waarbij de artiest zijn publicatierechten grotendeels wist te behouden. Desondanks bleef de platenfirma hem een jaarlijkse rekening van vierenzeventigduizend pond voor “diverse onkosten” voorschotelen: “I think Mr. Blackwell’s words fall back on himself. I learn to lose things, seen. I lost my wife I lost my children. When Mr. Blackwell meet me, him meet me as an artist just becoming an artist, but a very bittered person. And no money in the world make me let go of what I have cause this is what I have. I have this one thing which is my talent, and I determine to hold on. It may look foolish at the time but I just hold on.”
Ijahman’s standpunt aangaande Blackwell’s kapitalistische neigingen, verwerkte de zanger sindsdien in verschillende songs. Naast zijn kritiek bevatten de liederen ook enig respect voor wat Blackwell voor het reggaegenre heeft betekend. Het eerste nummer waarin Ijahman zich rechtstreeks tot de producer richt, verschijnt in 1989 op het album ‘Inside Out’ met als titel ‘Mr. C.B. (No More Rat Race)’ :
I hear Chris Blackwell the millionaire speaking on the radio to the nation after the death of Bob Marley. Many a names were mentioned who can take a breda Bob position. Ijahman Chris Blackwell said can carry the working plan, after seeing Jah heavy load, more than, are we a warrior?, yesterday’s promises fade away, words for a wimper wind.
I was signed and sealed to Island writing singing my songs, playing guitar just like the late Bob Marley. Chris Blackwell make many plans talk about my talent and songs, sign me a publishing and “I’ll make you a wealthy man!”. I met the late great Bob Marley, a superstar, the great king of reggae, sweet words spoken without rules is only a comfort to a fool.
Het ontdekken van ‘I Sing The Albums’ (1998) en ‘Dear Mr. Chriss Blackwell (Why?)’ (2016), twee andere songs die Ijahman Levi over het onderwerp uitbracht, laten we aan jullie over.
Late 1970s reggae convert. Formerly with Burnin' Ash and Tsjaka Band. Recently returned to composing and songwriting with focus on reggae's spiritual and social dimensions.
January 13, 2025