Jah'Mila - Woman Of The Sun (Wharf Records)

Haar muzikale reis startte als jong meisje in het schoolkoor en evolueerde van daaruit, toen ze nog in Jamaica woonde, naar het toeren met iconische acts als The Wailers, Black Uhuru en Groundation. Dankzij regelmatige bezoeken aan haar moeder in Canada kon ze zich daarnaast ook onderdompelen in andere muzikale inducties, en een tiental jaren geleden besloot ze tenslotte ook om zich definitief in Nova Scotia te vestigen.

Jah’Mila: “I believe that my artistry and my creativity and the music that I make have been heavily influenced mostly by my upbringing in Jamaica. Moving here to Nova Scotia was a glimpse into an entirely new world… that has influenced me, as well.”

De opnamen voor het album vonden zowel in Canada als in Jamaica plaats. Op de nummers die in Kingston werden opgenomen horen we onder andere het drumwerk van Sly Dunbar, de toetsen van Robert Lyn en het gitaarwerk van haar vader Earl ‘Chinna’ Smith. Jah’Mila licht hierbij toe dat haar vrienden en familie in Kingston opgewonden en opgetogen zijn te zien hoe haar muziekcarrière in Canada van de grond komt en dat ze haar hierin ten volle ondersteunen.

Hoe Jah’Mila haar muzikale werelden weet samen te brengen wordt in het nummer ‘East Coast Family’, met een knipoog naar de ‘Bam Bam’ klassieker van Sister Nancy, ondubbelzinnig geïllustreerd. Als meerwaarde in deze song de bijdragen van lokale Canadese artiesten als R&B-vocalist Aquakulture en rapper Wolf Castle alsook de verrassende bijdrage van Wendy MacIsaac die ons, naar het einde van het nummer toe, met haar Keltische vioolspel een echt staaltje van ongeveinsde fusion levert. Door Mila mooi samengevat met: “I’m just so grateful that this song is a representation of cultural coexistence.”

De titeltrack van het album, ‘Woman Of The Sun’, brengt ons in loversrock-sferen. Inhoudelijk gaat het nummer over vrouwenemancipatie en worden de dames aangemoedigd om hun authentieke zelf te zijn in een tijd waarin ze al te vaak worden aangespoord om zich als “bad bitches” te profileren. Dat dit nummer een featuring van deejay-legende U-Roy bevat, bevestigt de diepe verbondenheid van Jah’Mila met haar Jamaicaanse roots. Een schakel die we opnieuw gestaafd zien in ‘Never Fail’, onze favoriete track op het album, met als inhoud een stuwende ode aan het geloof in Jah.

Verdere hommages aan Mila’s Jamaican roots vinden we in ‘We Got Love’, geschreven door vader Chinna, het zwoele ‘Deja Vu’, ‘Slow Down’ en ‘Reggae Nuh Dead’ met een veelbelovende featuring van de vijftienjarige Kairo McClean.

Het ietwat meer poppy klinkende ‘Bad Habit’, met strijkers van Symphony Nova Scotia en een featuring van rapper Kayo, alsook het ietwat jazzy r&b-nummer ‘Beloved’, wisten ons minder te bekoren.

In de wetenschap dat Jah’Mila bij de opbouw van haar muzikale carrière nooit de kaart “dochter van…” uitspeelde, maar ons met haar eigen talent wist te bekoren, is dit een album dat het verkennen en beluisteren zeker verdient.