Floyd Anthony Perch aka. Nigger Kojak of Papa Kojak, die als deejay eind jaren '70 begin jaren '80 van de vorige eeuw een aantal hits scoorde, overleed op 12 september in het Linstead Hospital (St Catherine). Hij werd 68 en mag als artiest zonder twijfel als een van de wegbereiders van het dancehallgenre worden aanzien. Zijn echtgenote, Benicia Williams, vermeldde geen precieze doodsoorzaak, maar lichtte toe dat de artiest de laatste jaren last had van gezondheidsproblemen.
By Ras Mundele
Perch startte in zijn tienerjaren zijn carrière als deejay bij verschillende soundsystems onder de naam Pretty Boy Floyd. Geïnspireerd door het televisiepersonage Kojak van Telly Savalas scheerde hij zijn hoofd kaal en veranderde daarbij zijn artiestennaam in Nigger Kojak. Met een productie van Joe Gibbs scoorde de deejay in 1979 met zijn debuutsingle ‘Massacre’ (‘Green Bay Killing’) een eerste hitje (waarvan de lyrics gebaseerd zijn op het controversiële incident waarbij vijf mannen in 1978 op de Green Bay schietbaan in St Catherine door leden van de Jamaicaanse Defence Force gedood werden, red.).
Via een dubplate voor onze eigen soundpionier Crucial P (Peter Piessens) kreeg Kojaks eerste succes jaren later ook een Beljam conection: “Papa Kojak is altijd één van mijn favoriete deejays geweest met ‘Green Bay Killing’ als één mijn favoriete tunes, origineel uitgebracht als 12inch op Joe Gibbs met als zanger Maddoo. Ik wou wel wat speciaals met Kojak en linkte hem. Hij bleek een aangenaam persoon te zijn die helemaal niet money grabbing was en het zelfs “nice” vond dat iemand uit België hem contacteerde voor dubs. Uiteindelijk deed hij er 5 voor mij, stuk voor stuk goodies. Nuff respect Papa, walk strong.”
Met ‘Penitentiary’ en daaropvolgende releases als Kojak & Liza (Beverly Brown en Jacqueline Boland, twee zangeressen die zich bij hem voegden) bleef hij een aantal hitsingles scoren waaronder ‘Hole In The Bucket’, een toast op Dennis Brown’s ‘Ain’t That Loving You’. Dankzij de distributie door het Laser Label en behoorlijk wat airplay door John Peel, verwierf Kojak zowel als soloartiest als in combinatie met Liza, in het Verenigd Koninkrijk steeds meer aanzien nadat zijn songs het vrij goed deden in de Britse reggaecharts.
Daaropvolgend verscheen In 1980 het showcase-album ‘Nigger Kojak & Liza’, waarop het nummer ‘Nice Up Jamaica’ (Real Rock riddim), dat een jaar nadien door de Jamaicaanse toeristenorganisatie werd bekrachtigd. Nadat hij in 1983 een tweede album, ‘Rock Jack Kojak’ met Prince Jammy uitbracht, verdween de artiest in de tweede helft van de jaren ‘80 volledig uit de schijnwerpers.
Voorzien als comeback-album, verscheen in 1996 bij Mouthpiece Records ‘Floyd Perch aka Papa Kojak’, een compilatie van soulcovers in een reggaejasje. Hoewel het album door topmuzikanten waaronder Sly & Robbie, Bopee, Bubbler, Robert Lynn, Dean Fraser, Glenn DaCosta en Vin Gordon werd ingespeeld, en reggaegrootheden als Nadine Sutherland, J.C. Lodge, Marcia Griffiths, Judy Mowatt voor de backingvocals instonden, zorgde de release helaas niet voor de nieuwe doorbraak waarop Floyd had gerekend.
Respect Kojak, your music lives on…
Late 1970s reggae convert. Formerly with Burnin' Ash and Tsjaka Band. Recently returned to composing and songwriting with focus on reggae's spiritual and social dimensions.
September 16, 2024