Op de gezegende leeftijd van 79 jaar overleed B.B. Seaton afgelopen maandag in Londen. Een zanger met een soulvolle stem, een bekwaam muzikant en een van de meest productieve songwriters uit de Jamaicaanse muziekgeschiedenis. Waarschijnlijk is de artiest het best gekend vanwege de talloze hits die hij in de loop van het ska-, rocksteady- en early reggae-tijdperk met het Gaylads-trio scoorde.
By Ras Mundele
Harris werd in Jamaica geboren op 3 september 1944. Geïnspireerd door Amerikaanse rhythm-and-blues artiesten als The Platters, The Drifters en de The Temptations, schreef hij al op de middelbare school zijn eerste songs. Begin jaren zestig vormde hij samen met Winston ‘Delano’ Stewart en wijlen Maurice Roberts The Gaylads. Met ‘Lady With The Red Dress’, opgenomen in de befaamde Studio One van Coxsone Dodd, scoorde het trio in 1967 hun allereerste ska-hit.
In diezelfde periode is Seaton ook diegene die Jackie Mitoo bij Coxsone introduceert, een wapenfeit dat zonder enige twijfel de verdere ontwikkeling van het reggaegenre hielp bepalen: “One day, Cecil Lloyd - God rest his soul - who was a classical jazz musician who used to play for Coxsone, didn’t turn up. So I said to Coxsone: “I know a youth you would be interested to meet!”, and Jackie Mittoo ended up being the man at Studio One.”
Met onder andere ‘Joy In The Morning’, ‘There’s A Fire’, ‘I Am Free’, ‘It’s Hard To Confess’ en ‘Africa We Want To Go’ (bij ons beter bekend geraakt via de cover van Dennis Brown, red.) scoorden The Gaylads in de daaropvolgende jaren de ene hit na de andere. Met ‘Soul Beat’ (1967), ‘Sunshine Is Gold’ (1967) en ‘Fire & Rain’ (1970) bracht de formatie in diezelfde periode ook drie albums uit. Na tien jaar besloot Seaton in 1972 zijn eigen weg te gaan, waarbij hij met de release van zijn eerste solo-single ‘Accept My Apology’ meteen succes kende. Halverwege de jaren zeventig verhuisde Seaton naar Groot-Brittannië, van waaruit hij sindsdien zijn muzikale carrière verderzette.
Geïnteresseerd in zijn muziek bood Richard Branson hem in Engeland een contract aan waardoor Seaton de eerste reggaeartiest werd die bij Virgin Records tekende. Met de release van ‘Dancing Shoes’ (1974) werd hiermee de eerste stap gezet voor wat uiteindelijk zou uitmonden in de oprichting van het Front Line-label. Ter illustratie van B.B.’s unieke stemgeluid geven we graag nog ‘No More Tribalism’, onze favoriet op dit album, mee.
Dubliefhebbers zullen via de ‘Gun Court Dub’-reeks, vier volumes die tussen 1975 en 2001 werden uitgebracht, zonder twijfel kunnen genieten van Seatons talent als componist, geluidstechnicus en producer. Met The Conscious Minds (de studioband die Seaton in 1969 oprichtte), Sly Dunbar & The Revolutionaries en de Roots Radics Band die voor de instrumentals instonden is de reeks het beluisteren meer dan waard.
Bovenop de 15 albums die hij zelf uitbracht, is de lijst van artiesten uit de Jamaicaanse en Engelse reggaescene voor wie Seaton songs schreef vrij indrukwekkend: Ken Boothe, The Melodians, The Uniques, Marcia Griffiths, Dennis Brown, The Mighty Diamonds, Delroy Wilson, Inner Circle, Freddie Mc Gregor, Judy Boucher, Aswad, UB40, Maxi Priest en Earl Sixteen om er slechts enkele te noemen. Voor zijn baanbrekend werk als zanger en songwriter en zijn onmiskenbare invloed op het genre gedurende de ska- en rocksteady-periode werd Seaton meermaals gelauwerd.
Afscheid nemen doen we met de reactie die Olivia Grange, Jamaicaans minister voor Cultuur, naar aanleiding van zijn overlijden liet optekenen: “Another one of the giants of Jamaican music has left us… In one man was wrapped up a whole lot of music for himself and for many others.”
Rust in vrede B.B. Seaton!
Late 1970s reggae convert. Formerly with Burnin' Ash and Tsjaka Band. Recently returned to composing and songwriting with focus on reggae's spiritual and social dimensions.
March 5, 2024