Bijna een jaar na zijn passage in de Vizit in Wilrijk en drie jaar na zijn optreden met Max Romeo op het Festival des Libertés in Brussel, staan we opnieuw oog in oog met Eek-A-Mouse. Die vorige shows lieten een artiest zien die wat van zijn scherpte had verloren (om niet te spreken van vergane glorie), dus hielden we onze verwachtingen dit keer wat in toom. Toch zetten we het concert zonder aarzelen in onze agenda, en niet zonder reden: de populariteit van de man blijft onverminderd groot, getuige het feit dat De Casino het optreden nog op het laatste nippertje wist uit te verkopen.
Om te beginnen is Eek-A-Mouse werkelijk een anomalie in het reggaelandschap. Er is niemand die ook maar in de buurt komt van zijn singjay-stijl. Dus ook al is hij al jarenlang niet meer relevant in de scène, deze man is werkelijk U-neek. In het begin van de jaren ‘80 heeft de excentrieke Ripton Joseph Hylton, zoals de man echt heet, een bijzonder creatieve periode gekend met als hoogtepunt het album ‘Wa-Do-Dem’ en legendarische optredens op het Sunsplash festival in Montego Bay. Hij bracht in de jaren daarna nog goede albums uit, maar die hebben nooit dezelfde impact gekend als ‘Wa-Do-Dem’ uit 1981. Verder is hij voor ons ook één van die mannen waardoor we ondertussen lang geleden zo intens naar reggae zijn beginnen luisteren. En hoe kun je een zondagavond in het najaar beter doorbrengen dan op een reggae-event van De Casino in Sint Niklaas. Thuisblijven was voor ons dus geen optie want wijlen Henny Vrienten wist het als lang geleden: “Hey, er is geen bal op de TV…”
Vanavond treedt “the tallest mouse in the house” op met de Nederlandse Mouse & The House Band als begeleiding, real live reggae dus. Net voor de aftrap kunnen we een blik werpen op de setlist en die oogt met meer dan 20 nummers best indrukwekkend. Tijdens het concert zal echter blijken dat niet alles wat genoteerd staat ook effectief aan bod komt, maar wij loodsen u graag even door de hoogtepunten.
De band begint het concert met een dubversie van ‘Modeling King’ waarna de zanger zijn opwachting maakt. En ook vestimentair weet Eek altijd wel iets uit zijn hoed te toveren al is zijn entree toch wat bescheiden naar zijn normen. Hij draagt een soort gele circushoed, een zwarte vest met met een patroon van pizzastukken opgenaaid, een zwart-wit gestreepte broek en sportschoenen waarvan je denkt: “Bestaan die echt?”. Maar vooral zijn zonnebril valt op, een plastiekgouden exemplaar met aan beide kanten een revolver waarvan de lopen elkaar kruisen boven zijn voorhoofd. Hij besluit die echter meteen weg te schenken aan de eerste die hij ziet vooraan het podium. Ondergetekende is nu bijgevolg een zonnebril rijker…
’Star Daily News & Gleaner’ is het volgende nummer dat we duidelijk herkennen. Want waar we op voorhand bevreesd voor waren blijkt ook effectief uit te komen, de zanger is eigenlijk nauwelijks nog verstaanbaar. En na ‘Schoolboy’ moet hij zich al even zetten op het podium voor de drummer. Een sample ‘Bread In The Oven Baken’ zet de eerste echte hit, ‘Rude Boy Jamaica’, in. Het publiek in de bomvolle Casino is laaiend enthousiast. Een eerste “How are you fee-eeling tonight?”-meezingmomentje krijgen we tijdens ‘Do You Remember’. Eek zoekt actief contact met zijn publiek en met wie op de eerste rij staat in het bijzonder. Hij deelt vuistjes en aait mensen goedlachs over het hoofd terwijl hij zelf zijn hoed weggeeft.
Een man vooraan krijgt de micro om luidkeels het snedig gespeelde ‘Sensee Party’ mee te zingen. Hij verbaast het publiek door het nummer duidelijker te zingen dan de zanger zelf. Eek verdwijnt even van het podium en de band zet de superhit ‘Ganja Smuggling’ dubwise in. En dat hebben we geweten want Eek blijft tergend lang weg, zo lang zelfs dat de muzikanten zich na een tijdje duidelijk zorgen maken. De toetsenist besluit na zo’n tien minuten om toch even te gaan kijken maar komt als snel terug met een geruststellende blik. Hij komt verkleed als mousketeer terug om het nummer – voorzien van een eerste pull up – verder af te werken. Maar ook hier kleurt hij buiten de lijntjes. The Mouse neemt zowaar zelf zijn smartphone om zowel het publiek als zijn eigen muzikanten te filmen.
Opnieuw een sample, deze keer van paardengehinnik, zet ‘Black Cowboy’ in. Niet veel later is het dan tijd voor tophit ‘Wa-Do-Dem’ die naar onze bescheiden mening iets te snel wordt gespeeld waardoor die kenmerkende diepe groove toch wat verloren gaat. Eek verlaat ondertussen het podium om een uitstapje tussen het publiek te maken waarbij hij ook zijn nieuwe hoed weggeeft. Wanneer hij terug op het podium stapt ziet hij dat ik hem fotografeer, hij lacht me toe en zingt op dezelfde riddim: “Paparazzi, paparazzi…”.
’Terrorist’ en ‘Weed’ sluiten het concert af waarbij een vrouw nog snel het podium oploopt om even met Eek te dansen. Wanneer de dame in kwestie het podium verlaat komt het maar net goed want ze duikt ei zo na over de mengtafel die aan de zijkant van het podium staat opgesteld.
Wij zagen in De Casino een uitstekend twee uur durend concert van een reus die weliswaar geregeld stond te wankelen maar zich toch nog overeind wist te houden.
En ik, ik bekijk het leven voortaan door een gouden zonnebril geflankeerd door twee revolvers. Bang-bang!
Foto’s: © Peter Verwimp
Vaste bezoeker van reggaeconcerten sinds 1991. Combineert passie voor fotografie met het verzamelen van vinyl, met name rootsmuziek, en legt de performance en uitstraling van artiesten vast.
November 4, 2025