Half februari alweer, dus hoog tijd om uit onze winterslaap te ontwaken. En hoe doe je dat beter dan met een portie roots & culture uit eigen land. Een kleine zes jaar na hun live-debuut in Merksem speelt de Antwerpse rootsreggaeband Spellbreakers opnieuw een thuismatch, deze keer in de Blikfabriek te Hoboken.
Voor ons meteen een eerste kennismaking met deze trendy venue in de oude fabriekshallen dichtbij het Kiel. Het concert vindt plaats in de Cantin. Niet echt een concertzaal maar eerder een uit de kluiten gewassen café met een gelegenheidspodium dat centraal tegen de muur is opgetrokken. Wat meteen opvalt is dat het podium wel erg benepen overkomt, zeker voor een band met een achtkoppige bezetting. Zeker de blazers stonden schouder aan schouder en dan was de trompettist er deze avond nog niet bij. Voorts zagen wij een volledige bezetting met uiteraard Juli Jupter als zangeres, gitariste en op percussie, drums en bas zijn voor Missing Link en Philip Blackfinger, aan de toetsen staat Jasper Fisherman en Militant Mila is backing vocal en percussioniste. Aan de andere kant van het podium zien we Kingston Echo op gitaar en helemaal achteraan op het randje nog net Jort Sunshine en Wannes Moonlight op respectievelijk alt- en tenorsaxofoon.
Wanneer de set aanvangt laat juli Jupter er geen gras over groeien. Geen: “Goeie avond allemaal!” of “Greetings…”, maar voluit: “This is a Spellbreakers Experience…”, waarna de drums meteen invallen. Een vrouw die nog even wil passeren en net voor de boxen loopt schrikt zich een hoedje en springt letterlijk een halve meter achteruit.
‘Flame Of Clarity’ is het eerste nummer dat we horen en de toon is meteen gezet voor de rest van de set. Dit is echt laid-back roots & culture music waarin de zangeres de overwinning van het licht op de duisternis proclameert. Op ‘We Are The Change’ zit iets meer snee en heel wat werk voor de beide saxen. De boodschap is duidelijk: samenwerking leidt tot sterkte.
“See with the eyes of the vigilant…’ is dan weer de geweldige openingszin van ‘Deliverance’, een nummer over love & unity met zo’n traagheid en ongrijpbare vibe die ons doet terugdenken aan de concerten van Midnite met een etherische Vaughn Benjamin. Het nummer wordt dubwise uitgesponnen en de rookmachine spuit een grijs gordijn van mist over het podium. Heer sfeervol maar als fotograaf het moment om de camera even te laten rusten want mist is net als tegenlicht een echte fotokiller, maar dat even terzijde.
‘House Of The Father’ kent een bas- en blazer intro gevolgd door de toetsen en brengt een ode aan de kracht van roots rock reggae music, Haile Selassie en Rastafari.
De setlist volgt tot hiertoe de nummers zoals ze ook op hun LP staan, maar dat wordt nu doorbroken door ‘Revolution’, een nieuw militant nummer dat nog moet verschijnen… “Revolution is calling, can you hear it?”, vraagt Juli Jupter.
In ‘Watch Your Step’ worden de vocals overgenomen door drummer Missing Link, een bijzondere kritische song over etnic profiling door de politie en overheidscontrole. Na ‘Long Haul’ - opnieuw een nog te verschijnen nummer - volgt ‘Working Class’, waarin een welgemeende middenvinger wordt opgestoken naar het establishment.
We zijn ondertussen meer dan een uur ver en er volgt nog ‘Who Feels It’ waarna de set wordt afgesloten met ‘Purification Song’, waarin Juli Jupter alle registers opentrekt, en dat maakt best indruk. Ik moet spontaan denken aan de hoogdagen van Anneke Van Giersbergen bij The Gathering. Een heel ander genre, dat wel, maar wel dezelfde intensiteit en bezieling.
Het is een doodzonde dat we onderweg ergens Pura Vida zijn kwijtgespeeld, maar met Spellbreakers zien we, na Asham Band afgelopen zomer (met Omar Perry), en Wahwahsda, opnieuw een Belgische reggaeband die live de pannen van het dak speelt.
Net na de show maakt de gitarist er ons op attent dat we de LP en de 2 eerder uitgebrachte maxi’s kunnen kopen aan een standje in de zaal en daar ga ik graag op in. Eenmaal terug thuis ziet mijn vrouw me met nieuw vinyl binnenkomen en ze bekijkt met die gekende blik, maar ik lach haar toe, haal mijn schouders op en zeg: “Ach, het moest zo goed maar niet zijn!”.
Foto’s: © Peter Verwimp
Vaste bezoeker van reggaeconcerten sinds 1991. Combineert passie voor fotografie met het verzamelen van vinyl, met name rootsmuziek, en legt de performance en uitstraling van artiesten vast.
February 18, 2024