Reggae Geel 2025 - Yagga Yagga: retroklanken en rastawijsheid onder de lampenkap

Die toverden de Yagga Yagga-tent om tot een gezellige huiskamer. De zelfgebouwde soundsystem op zich straalt al retrovibes uit, die nog werden versterkt door details zoals de lampenkap uit grootmoeders tijd en de Bond zonder naam-achtige spreuken zoals: “Je bent mooier als je lacht!”. Maar rootsmuziek gaat natuurlijk ook vooral over consciousness, wat ook weerspiegeld wordt in spreuken zoals: “There is no place for genocide in Zion!”. Verwijzingen naar de situatie in Palestina zijn sowieso een rode draad doorheen het festival.

Tijdens de sets van Roots Explosion horen we dan ook vooral roots, rub-a-dub, rocksteady en dub. Telkens als we passeren zien we enkel lachende gezichten die genieten van de soms obscure pareltjes en dubplates die weerklinken uit de nostalgisch krakende sound. Bij momenten wanen we ons even in het dubbos met de diepe bassen, maar dat wordt ook afgewisseld met iets luchtigere vibes. Zelfs wat retro dancehall moet kunnen op de original Sleng Teng. Het is duidelijk dat deze crew authenticiteit en diepgang hoog in het vaandel draagt. MC’s van dienst zijn Thoimenator, Daddy Ranking en General Six. Op zaterdag nemen ook Missing Link en Juli Jupter de microfoon ter hand.

Ons absolute persoonlijke hoogtepunt op dit podium was de ultralange set van Saxon Sound op zaterdag. Musclehead, Daddy Colonel, Chukki Starr, Senior Sandy en Asher Senator zijn vastberaden om een feestje te bouwen en dat zal het Reggae Geel publiek geweten hebben.

We worden meegenomen op een reis doorheen de reggaegeschiedenis in verschillende stijlen, waarbij de mannen van Saxon hun schatkist aan dubplates voor ons openzetten. De set begint met een tikkeltje vertraging, maar dat kan de talrijk aanwezige gegadigden niet deren.

Zo druk hebben we het nog niet gezien vandaag aan het Yagga Yagga podium. Vanaf 20u verdwijnt een groot deel van de aanwezigen richting Dub Forest voor Sister Nancy en Scientist, maar later op de avond zwellen de gelederen terug aan.

De mannen van Saxon zijn duidelijk in hun sas met de soundsystem van Roots Explosion en maken gretig gebruik van de dub- en echo-effecten. Het is een ultieme mix van subgenres, voorzien van de nodige commentaar door de vlotte en charismatische MC’s.

We horen onder andere Johnny Clarke’s ‘African Roots’, Buju Banton’s ‘Toppa Di Top’, Richie Spice’s ‘Killing A Sound’ en ‘Youth Dem Cold’, Burning Spear’s ‘Marcus Garvey’, Johnny Osbourne’s ‘Truths And Rights’, Ras Michael’s ‘None A Jah Jah Children’, Frankie Paul’s ‘Worries In The Dance’ en Garnet Silk’s ‘Kingly Character’. 

Saxon vuurt dubplate na dubplate af (“Buss it, Musclehead!”), en elke keer is de pull-up onvermijdelijk. Om de spanning erin te houden doet deze vrolijke bende telkens de pull-up al bij het begin wanneer de riddim dropt, voor het publiek eigenlijk weet welke artiest of nummer het effectief zal zijn.

De anticipatie is groot. Sommige dubplates klinken (letterlijk) al een beetje versleten, wat dan weer mooi past bij de nostalgische sfeer van de Yagga Yagga. Iedereen verzamelt rond de platenspeler en met het lampenkapje roept de set een beetje de sfeer van een blues dance op.

Er is zelfs een lovers segment: “If you have a girl, hold on to your girl for this next one!”. Anderzijds is er ook steeds een militante soundclash-ondertoon aanwezig door de dubplates en oproepen zoals: “Get in the arena!”. De dubplates worden afgewisseld met eigen nummers (zoals ‘Forever Shall Praise’ van Chukki Starr op de So Much Trouble In The World riddim) en levenswijsheden en grapjes van de MC’s.

Ze zijn duidelijk in hun sas en stelen om de beurt de show. De rode draad doorheen de set is truths and facts, strictly consciousness, of, zoals ze het zelf stellen: “We are educators with music!”.

Ze hebben het over de toename van geweld in de wereld in de recente jaren, over de strijd voor rechtvaardigheid en over de rasta-ideologie.

Zo bestaat één van de hoogtepunten uit Bob Marley’s ‘Forever Loving Jah’, inna dub plate stylee. Anderzijds is het soms ook gewoon lachen geblazen, zoals wanneer Daddy General de microfoon plots aangereikt krijgt en zich laconiek tot het publiek richt: “Dem pull mi like mi know the lyrics!”. De gretigheid om de riddim te berijden blijkt uit de frustratie wanneer de track iets te traag naar zijn zin gaat: “Come on singer, my turn now!”.

Ze delen mee dat ze zich op en top voelen in België en hypen zichzelf als champion sound. Bij Garnet Silk’s ‘Kingly Character’ wordt er zelfs even: “Saxon in their kingly character…” over gezongen. Het klinkt misschien een beetje hoogmoedig, maar we moeten eerlijk toegeven dat we niet anders kunnen dan dit volmondig beamen.