Wij leefden mee met de DJ's die overdag geprogrammeerd stonden in de Yagga Yagga, de prachtig omgebouwde caravan en vintage installatie van Sjak Soundsystem. Je zult maar plaatjes moeten draaien voor een handvol mensen, vaak toevallige passanten die kortstondig geprikkeld worden door een deuntje en dan weer verder gaan.
Het overkwam de Parijse Héléa Louison en de Britse Texas Ranger (Sharon Walker) op vrijdag. Beide dames hadden een excellente selectie in huis, maar konden daar niet echt mee uitpakken. Gelukkig mochten beiden later op de avond nog eens terugkeren, en tegen dan was de Yagga Yagga wel goed gevuld. Zo verging het destijds meestal ook de Skaville: overdag geen kat te zien, maar ‘s avonds wel feest, en zeker ‘s nachts. Een beetje vreemd dat de Yagga Yagga nu al om één uur moest sluiten.
Ook spijtig: de kwaliteit van de geluidsinstallatie. Eén grote luidspreker ziet er misschien wel vintage uit, maar daardoor gaan wel de stereo-effecten verloren, en die werden in ska en rocksteady veelvuldig gebruikt. Erger nog: op één kanaal klinken die prehistorische tunes soms gewoon minderwaardig. Er was ook een probleem met de rechter platenspeler, die te dicht bij de luidspreker stond. Verschillende baslijnen gingen daardoor hopeloos de mist in, als het geluid al niet helemaal verstoord werd.
Kris Van Beethoven viel zaterdag in de vooravond hetzelfde lot te beurt als zijn jonge vrouwelijke collega’s de dag voordien. Fantastische plaatjes, waarvan veel very rare, maar weinig volk en een ondermaats geluid.
Sugar Charly, huis-DJ van Reggae Geel in de jaren tachtig en negentig, King of Skaville, de voorloper van de Yagga Yagga, kreeg jammer genoeg maar een uurtje toebedeeld. Van stokoude ska tot nineties dancehall, Charly draaide het allemaal. Grappig genoeg sloot zijn set nauw aan bij de tunes die we eerder die dag in de Bounce hadden gehoord, waar ook een soort nineties revival aan de gang was, in de mix met de voorspelbare Bob Marley-liedjes. Het is intussen allemaal nostalgie geworden. De vraag is welke muziek we ons straks van het huidige tijdvak zullen herinneren.
Voor de die hard verzamelaars en reggae-historici was er na Sugar Charly de set van (auteur) David Katz en MC Ras Digby, rastaman from creation, met zijn verheffende boodschappen en commentaren. Ook deze muziek verdiende een betere sound, maar dat liet het vrolijk dansende volkje niet aan zijn hart komen. Op een paar roots tunes in het Dub Forest na, was de Yagga Yagga zowat de enige plek op het terrein waar nog reggae uit de vorige eeuw weerklonk, en daar zijn veel bezoekers van Reggae Geel nog altijd tuk op.
Katz kwam in Geel ook zijn nieuwe boek voorstellen, een serieuze update van zijn standaardwerk ‘Solid Foundation - An Oral History Of Reggae’ uit 2004. U leest er binnenkort meer over op deze pagina’s.
Gladdy Wax hebben we dit keer overgeslagen, zo bijzonder is zijn collectie ook niet meer tegenwoordig. En we wilden toch YG Marley zien, ook al wisten we op voorhand bijna zeker dat het een rip-off zou worden. Gelukkig kon ons festival sinds Dezarie al niet meer stuk. Best uitputtend overigens, een uur lang kippenvel, tranen in de ogen en een brok in de keel.
Foto’s: © Reggae Geel
Passionné de reggae depuis 1977, écrit professionnellement depuis le début des années 1980 pour des publications telles que De Morgen et De Standaard. A fondé le site web en 2002. Auteur de deux livres sur la culture et l'histoire du reggae.
August 5, 2024