In 2022 was er nog 'Jah Children', een samenwerking met het Amerikaanse Zion I Kings, maar voor deze 'Roots Foundation' sloeg Earl Sixteen opnieuw de handen ineen met het Nederlandse kwaliteitslabel JahSolidRock van Marc Baronner en Ras Denco.
De basistracks van dit nieuwe album werden opgenomen in Tuff Gong, met de zogenaamde Tuff Gong All Stars: Kirk Bennett op drums, Jason Welsh op bas, Garth Forrester op gitaar en Andrew Matsh op toetsen. Dean Fraser toeterde een stukje mee, en een hele rist Europese muzikanten, onder wie Hornsman Coyote, garneerde de Jamaicaanse opnames met extra gitaar-, blaas- en binghi-partijen.
Ook al lijkt hij in al die jaren nauwelijks verouderd, in mijn reggaeleven is Earl Sixteen er altijd geweest. Welke andere zanger heeft opgenomen voor Studio One, Lee Perry, Roy Cousins, Linval Thompson en andere prominente producers? In de jaren 90 begon Sixteen aan zijn tweede carrière in de scene van dub en dance, als gast van Leftfield en Dreadzone. Zijn stem dook ook op in tal van nieuwe UK en Europese dubs, en hij bleef al die jaren toeren als soloartiest. Dit moet zowat zijn 25ste soloalbum zijn in 45 jaar.
De klank is vintage JahSolidRock. Kraakhelder, perfect gemixt, maar wel onmiskenbaar roots. Rasartiesten als ‘Apple’ Gabriel (ex-Israel Vibration), Chezidek, Loyd De Meza en Brinsley Forde (ex-Aswad) deden daar al hun voordeel mee, en ook Earl Sixteen zelf bracht in 2011 een excellente plaat uit op het sublabel Heartbeat Europe, ‘The Fittest’.
‘Brave Enough’, een archetypische one drop lovers tune, zet aan met een twinkelend gitaartje dat ook in de zalige dub de boventoon voert, samen met het dartele orgeltje. Sixteen zingt als de jonge, smachtende wolf die hij altijd gebleven is, de stem onaangetast door de tijd. Hij doet ook mee in het ragfijne koortje.
‘Natty Dread A General’ is een nieuwe versie van een hitje dat Sixteen ooit maakte voor Mikey Dread. Met klassieke, meezingbare rasta lyrics en mooie blazers, ooit echte trade marks van de reggae. Blazers, vocals en echo’s smukken de dub op. In ‘No Love’ gaat de zanger aan de slag met een nummer van soulzanger Bobby Bland; Al Brown scoorde ermee in de reggaeversie.
In ‘Ghetto College’ roept Sixteen de politici op om eens een kijkje te nemen in de achterbuurten: “The ghetto is a college where we learn all the knowledge…”. Trenchtown, Waterhouse, Brooklyn, Bronx… Je leert er vechten en liefhebben, koken en werken, ook al woon je in een shack met zes kinderen. De blazers zetten de boodschap creatief kracht bij en worden in de dub opnieuw fijntjes verweven met de vocals.
‘Amazing’ heeft de diepste en stevigste riddim, misschien omdat hij wat weg heeft van ‘He prayed/Joe Frazier’. Het gaat over Sixteens prinses, nee zijn koningin, de vrouw die zijn leven licht en warmte geeft. Zou ze echt bestaan? Volgende keer eens vragen.
En dan is er nog ‘Every Nubian Is A Star’, titelgewijs een variant op ‘Every N**** Is A Star’ van Big Youth. Hij mag dat woord nog gebruiken, wij niet meer. Deze tune is zowaar een duet met Mutabaruka, en die maakt er met zijn intussen schurend stemgeluid een waarachtig zwart manifest van:
Take control of your destiny
Find your Nubian truth within
Shine bright
Don’t let them twist and turn your mind
Remember our glorious history
Get up of your big fat ass
…
Vette dub opnieuw, met fijne effectjes, echo’s en galmen in een kleurrijke mix.
Passionné de reggae depuis 1977, écrit professionnellement depuis le début des années 1980 pour des publications telles que De Morgen et De Standaard. A fondé le site web en 2002. Auteur de deux livres sur la culture et l'histoire du reggae.
April 5, 2024