We hebben honger! Tijd voor een raw food vegan pizza bij Mi Hungry Whol’-Some-Food, een van onze favoriete eettentjes in Kingston. Wel spijtig dat het verscholen zit in een lelijke shopping mall, Market Place Plaza aan Constant Spring Road, maar zo lekker, en je kunt de vers bereide snacks en gerechten ook gewoon meenemen natuurlijk. Ze worden hier verpakt in stevige kartonnen dozen. Ik drink er meestal een van de lekkere sapjes bij: SourJack (soursop met jackfruit), June Plum, tamarinde, guave… Fit you haffi fit!
Next stop: de Mining Gold Studio van zanger en producer Dre JA en manager Jacky French, een loyale sponsor van Reggae.be, met haar advertenties voor opkomende talenten uit de Mining Gold stal, “…the minds of gold with a goal in mind!”. De studio is gelegen aan Dumbarton Avenue, even voorbij Harmony House van Beres Hammond en Mixing Lab, waar Sly & Robbie jarenlang de plak zwaaiden. In 1998 hebben we er een week in de penthouse mogen verblijven, toen Cocojr. hier een album kwam opnemen. Sweet memories.
Dre JA is al meer dan 20 jaar actief in de muziekwereld, maar treedt pas sinds kort zelf naar buiten als zanger. Zijn stem herinnert me aan Mikey Spice, groot in de jaren ‘90, maar het is vooral de productie die indruk maakt. Met breed georkestreerde arrangementen creëert Dre JA een geheel nieuwe sound, die zich evengoed leent voor eigentijdse reggae en dancehall als voor r&b, hip-hop of zelfs rock. De Maroon 5-mix van wat nochtans ook een excellente reggaetrack is, doet mij wat denken aan (geloof het of niet) ‘Erop Of Eronder’ van Pommelien Thijs.
Ras Mundele rules
Die avond heeft
Brains ons uitgenodigd in de legendarische
Tuff Gong studio van de Marley’s. Ik ben er nog nooit geweest. Marcus Garvey Drive 220 is behoorlijk ver van ons hotel aan de rand van Barbican, wel dicht bij de haven van Kingston, die ik ook nog nooit bezocht heb. In het midden van een industriegebied bovendien, dus van enig straatleven is hier geen sprake.
In de lounge treffen we
Israel Voice aan, en de broers
Everton en
Everald Gayle, respectievelijk trombonist en saxofonist met een verleden in de Alpha Boys School en bij de meest uiteenlopende bands en orkesten: The Wailers, Culture, Ijahman Levi, Roots Radics, We The People, Sonny Bradshaw, Bob Andy, Byron Lee Orchestra… Algauw dringt het tot me door dat ik deze muzikanten al verschillende malen live moet gezien hebben.
Dan komt ook Brains de kamer binnen, in het gezelschap van
Delphine en twee oudere, wat verwilderde rasta’s. Een van hen begint meteen ganja te cleanen, met een groot mes op een houten broodplank. De andere is
Hugh ‘Ilahbash’ Bromfield, een “rasta poet” die vorig jaar zowaar een tune heeft opgenomen met onze eigen
Eric ‘Ras Mundele’ Rongé, het bezwerende
‘The People Stayed Home’. En Mika kennen ze ook natuurlijk, van de opnames in 2022. Empress!
De chalice van Chinna
Net wanneer de chalice klaar is voor consumptie arriveert de meester zelf,
Chinna Smith. Hij neemt een paar stevige halen en steekt vervolgens een terechte klaagzang af over het gebrek aan erkenning voor de grote Jamaicaanse artiesten die ons de laatste jaren ontvallen zijn. Iedereen luistert aandachtig, Chinna is en blijft de drijvende en inspirerende kracht achter dit gezelschap, de muzikant die al meer dan 50 jaar een bepalende rol speelt in de evolutie van de reggae.
We duiken samen de studio in, waar Delphine zelf achter de knoppen zit, als producer van haar eigen album, met haar eigen engineer. Everton Gayle speelt de saxofoonpartij in van een oude rocksteady klassieker. Daarna mogen we het heiligdom heel even betreden. Veel valt er natuurlijk niet te zien in zo’n studio, een drumstel, een synthesizer, een paar microfoons… Het is de geschiedenis die Tuff Gong tot een bijzonder plek maakt, weten dat Bob Marley zelf hier nog heeft opgenomen, en na hem vele anderen. Ik vond Studio One charmanter en authentieker, maar daar wordt dan ook al lang niet meer gewerkt.
Wordt vervolgd…
